-=BIBLOTRON=-

Selektor

Warsz	Gda	Uwg-NT	Kjv
Dos-NT	Tys	Eku-NT	Brz

1Moj	2Moj	3Moj	4Moj	5Moj	Joz
Sed	Rut	1Sam	2Sam	1Krl	2Krl
1Krn	2Krn	Ezd	Neh	Est	Job
Ps	Prz	Sal	Pnp	Iz	Jer
Tr	Ez	Dan	Oz	Joel	Am
Ab	Jon	Mic	Nah	Hab	Sof
Agg	Zach	Mal	Mt	Mk	Lk
Jn	Dz	Rz	1Kor	2Kor	Gal
Ef	Flp	Col	1Tes	2Tes	1Tym
2Tym	Tyt	Fil	Heb	Jak	1P
2P	1J	2J	3J	Jud	Obj

Edytor

(w) Dan.4:1  Ja, Nebukadnesar, żyłem spokojnie w moim domu i szczęśliwie w moim pałacu. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:2  Miałem sen, który mnie przestraszył, a myśli, które miałem na moim łożu, i to, co mi się przywidziało, zaniepokoiło mnie. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:3  Wyszedł ode mnie rozkaz, aby przyprowadzono przede mnie wszystkich mędrców babilońskich, aby mi podali wykład snu. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:4  I przyszli wróżbici, czarownicy, Chaldejczycy i astrologowie, i opowiedziałem im sen; lecz nie podali mi jego wykładu. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:5  W końcu przyszedł do mnie Daniel, który ma na imię Baltazar według imienia mojego boga, w którym jest duch świętych bogów; jemu opowiedziałem sen 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:6  Baltazarze, przełożony wróżbitów! Wiem, że duch świętych bogów jest w tobie i że żadna tajemnica nie jest dla ciebie trudna. Posłuchaj mojego widzenia sennego, które miałem i podaj mi jego wykład. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:7  A oto widziałem na moim łożu: Widziałem, a oto w środku ziemi było drzewo, a jego wysokość była duża. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:8  Drzewo to rosło i było potężne; jego wysokość sięgała nieba, a było widoczne aż po krańce całej ziemi. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:9  Liść jego był piękny, owoc jego obfity i był na nim pokarm dla wszystkich. Zwierzęta polne szukały pod nim cienia, a w jego gałęziach gnieździło się ptactwo niebieskie i żywiło się z niego wszelkie ciało. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:10  A oto co jeszcze oglądałem w widzeniach na swoim łożu, Oto anioł święty zstępował z niebios. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:11  Wołał donośnym głosem i tak rzekł: Zetnijcie to drzewo i obetnijcie jego gałęzie, zerwijcie jego liść i rozrzućcie jego owoc: niech się rozbiegną spod niego zwierzęta i ptactwo z jego gałęzi. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:12  Lecz jego pień korzenny pozostawcie w ziemi, w obręczy żelaznej i miedzianej na niwie zielonej; niech rosa niebieska go zrasza i niech ma udział ze zwierzętami polnymi w ziołach ziemi! 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:13  Jego ludzkie serce niech się odmieni, niech mu będzie dane serce zwierzęce! I niech przejdzie nad nim siedem wieków! 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:14  Na rozstrzygnięciu stróżów opiera się ten wyrok, a sprawa jest postanowiona przez świętych, a to w tym celu, aby żyjący poznali, że Najwyższy ma moc nad królestwem ludzkim; daje je, komu chce, może nad nim ustanowić najuniżeńszego z ludzi. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:15  Oto sen, który widziałem ja, król Nebukadnesar, a ty, Baltazarze, wyłóż mi go, gdyż żaden z mędrców mojego królestwa nie mógł mi oznajmić jego wykładu, ale ty możesz, gdyż duch świętych bogów jest w tobie. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:16  Wtedy Daniel, zwany Baltazarem, przez krótki czas był osłupiały i przerażony w swoich myślach. Król zaś odezwał się i rzekł: Baltazarze, sen i wykład niech cię nie trwożą! Baltazar odpowiedział i rzekł: Panie mój! Ten sen dotyczy twoich nieprzyjaciół, a jego wykład twoich przeciwników. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:17  Drzewo, które widziałeś, które rosło i było potężne, którego wysokość sięgała nieba, a było widoczne na całej ziemi, 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:18  Którego liście były piękne, a owoc obfity, i które miało pokarm dla wszystkich, pod którym mieszkały zwierzęta polne, a w jego gałęziach gnieździły się ptaki niebieskie 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:19  To jesteś ty, królu: rosłeś i stałeś się potężny, twoja wielkość urosła i sięga nieba, twoja władza rozciąga się aż po krańce ziemi. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:20  A to, że król widział anioła, świętego, zstępującego z nieba i mówiącego: Zetnijcie to drzewo i zniszczcie je, lecz jego pień korzenny pozostawcie w ziemi, w obręczy żelaznej i miedzianej, na niwie zielonej, aby rosa niebieska go zraszała i by miał udział ze zwierzętami polnymi, aż przejdzie nad nim siedem wieków! 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:21  Taki jest wykład, królu, i takie jest rozstrzygnięcie Najwyższego o królu, moim panu: 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:22  Wypędzą cię spośród ludzi, mieszkać będziesz ze zwierzętami polnymi i jak bydło trawą karmić cię będą; będzie cię zraszać rosa niebieska, siedem wieków przejdzie nad tobą, aż poznasz, że Najwyższy ma władzę nad królestwem ludzkim i że daje je temu, komu chce. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:23  A to, że polecono pozostawić pień korzenny drzewa, znaczy: Królestwo twoje będzie ci zachowane, gdy poznasz, że władza należy do niebios. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:24  Dlatego, królu, niech ci się spodoba moja rada: Zmaż swoje grzechy sprawiedliwością, a swoje winy miłosierdziem nad ubogimi, może wtedy twoje szczęście będzie trwałe! 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:25  To wszystko wydarzyło się Nebukadnesarowi: 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:26  Gdy bowiem król Nebukadnesar po upływie dwunastu miesięcy przechadzał się po pałacu królewskim w Babilonie, 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:27  Odezwał się król i rzekł: Czy to nie jest ów wielki Babilon, który zbudowałem na siedzibę króla dzięki potężnej mojej mocy i dla uświetnienia mojej wspaniałości? 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:28  Gdy słowo to było jeszcze na ustach króla, zagrzmiał głos z nieba: Oznajmia ci się, królu Nebukadnesarze, że władza królewska zostaje ci odjęta. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:29  Będziesz wypędzony spośród ludzi, będziesz mieszkał ze zwierzętami polnymi, trawą jak bydło będą cię karmić i siedem wieków przejdzie nad tobą, aż poznasz, że Najwyższy ma władzę nad królestwem ludzkim i że je daje temu, komu chce. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:30  W tej chwili spełniło się słowo na Nebukadnesarze: Wypędzony został spośród ludzi i jadał trawę jak bydło, a rosa niebieska zraszała jego ciało, aż jego włosy urosły jak u orłów pierze, a jego paznokcie jak u ptaków pazury. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:31  A po upływie dni ja, Nebukadnesar, podniosłem oczy ku niebu; a gdy znowu rozum mi powrócił, wtedy błogosławiłem Najwyższego, a Żyjącego wiecznie chwaliłem i wysławiałem, gdyż jego władza jest władzą wieczną, a jego królestwo z pokolenia w pokolenie. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:32  A wszyscy mieszkańcy ziemi uważani są za nic, według swojej woli postępuje z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi. Nie ma takiego, kto by powstrzymał jego rękę i powiedział mu: Co czynisz? 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:33  W tym właśnie czasie powrócił mi rozum i dostojność i powróciła mi moja okazałość na chwałę mojego królestwa; moi doradcy i moi dostojnicy szukali mnie i znowu przywrócono mnie do godności królewskiej i dano mi jeszcze większą władzę. 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
				 
					 
						 (w) Dan.4:34  Teraz ja, Nebukadnesar, chwalę, wywyższam i wysławiam Króla Niebios, gdyż wszystkie jego dzieła są prawdą i jego ścieżki sprawiedliwością. Tych zaś, którzy pysznie postępują, może poniżyć.